Sudan, een gigantisch land met nog grotere verschillen. Karthum is niet te vergelijken met de rest van het land en zelf wij komen niet in aanraking met het ‘echte’ Sudan… Ed Damazien lijkt dan heel Afrikaans en in onze ogen dus Sudanees, maar wij in realiteit hebben alleen maar contact met de Universiteiten. De werknemers verdienen goed en studenten komen uit rijkere families. De Universiteiten worden gefinancieerd door de regering en een goede baan krijg je hier als ‘normaal’ mens ook niet.. We worden door een chauffeur van het guesthouse naar de faculteit en terug gereden en ze vinden het vreemd wanneer we ons ‘s avonds buiten de hoge muren van onze compound willen begeven. Nu is het na zonsondergang ook bijzonder donker zonder straatverlichting, dus dat hebben we ook afgeleerd, maar we zouden het leuk vinden om meer contact met de ‘normale’ mensen te hebben. Het eten en drinken dat we krijgen is zoveel mogelijk, naar hun idee, naar westerse maatstaven, waardoor we denken lekker ‘echt’ Sudanees te leven, maar de realiteit is anders. Het uitvallen van water en elektriciteit komt nog het meest in de buurt van Sudanees leven omdat we hier zelfs van toiletpapier zijn voorzien. Zelfs de geiten buiten de muren weten dat het gras hier groener is en het enorme guesthouse is het enige huis met een grote en vooral groene tuin. Zodra een poortdeur niet goed is afgesloten stormen hele hordes geiten en schapen naar binnen om zit tegoed te doen aan het gras en de verse blaadjes van de verschillende fruitbomen.
Het bezoek aan de dam en aan de high-tech boerderij, waarover deze post eigenlijk zou gaan, is alleen maar dankzij goede contacten van de mensen hier. Voor ons natuurlijk heel leuk, maar het zet je wel aan het denken over de dictatuur, bureaucratie en in hoeverre dit allemaal niets meer betekent wanneer je de juiste mensen kent. Hoe krom het is dat mensen hier in lemen hutjes wonen terwijl wij hier al meerdere banen aangeboden hebben gekregen met salarissen die veel hoger liggen dan in Nederland. Erg leuk om per jaar een maand of 2 even naar Sudan te gaan, eten en onderdak te krijgen en flink geld te verdienen. Maar voor wie werk je? Uiteindelijk voor de regering die alleen maar z’n eigen zakken wilt vullen en 85% van het BNP uitgeeft aan wapens! En niet aan goede opleidingen, schoon drinkwater en de gezondheidszorg. Laat staan voor de mensen in het zuiden, daar wordt door de regering helemaal niet naar gekeken. 100 km naar het zuiden is 100 jaar terug in de tijd.
De goede Universiteiten en grote bedrijven dragen uiteindelijk wel iets bij aan het welzijn van de mensen, maar wanneer de helft van de winst naar de regering gaat zullen de verschillend tussen arm en rijk alleen maar groter worden. Nu moeten we ook weer niet denken dat de mensen het hier heel slecht hebben. Althans wat wij ervan zien. Natuurlijk zijn er mensen die onder erbarmelijke omstandigheden leven, maar de mensen in de grotere dorpen en steden hebben een dak boven hun hoofd, eten en drinken. Naar onze westerse maatstaven hebben ze het heel slecht zonder luxe zoals warm water, elektriciteit, telefoon en internet, maar willen ze zelf wel leven met deze luxe? Zijn ze er aan toe? Ze zijn dit altijd zo gewend en uiteindelijk zal dit ook ontwikkelen en zal hun luxe toenemen. Maar ik denk niet dat ze hier gelukkiger worden wanneer we ze plots in een ‘westers’ huis zetten en allerlei westerse luxe voorschotelen. De grote verschillen in cultuur en ontwikkeling zorgen ervoor dat het lastig is om de juiste hulp te bieden, waarschijnlijk omdat wij (westerlingen) voor de Soedanezen gaan bedenken wat wij denken dat ze nodig hebben, terwijl hun behoeften heel ergens anders liggen.
Ook het les geven aan de Universiteit zal dus misschien verkeerde hulp aan de verkeerde mensen zijn. En van het idee dat ik hier ontzettend goede ontwikkelingshulp uitvoer ben ik dus al reeds afgestapt. Wel is het zo dat de Universiteiten zelf aangeven dat ze deze cursussen willen. Hierdoor kunnen we onze kennis wel overbrengen op een groep enthousiaste en gemotiveerde mensen. Hier in Damazien heb ik de indruk dat ze de opgedane kennis wel vooral proberen te gebruiken om de gemeenschap te dienen. Hopelijk voegt onze aanwezigheid dus toch nog iets toe en komt het ook uit bij de mensen die het nodig hebben.
Echte hulp is meer nodig bij de vluchtelingen die al hun hebben en houwen achter hebben moeten laten, zoals in Darfur of in de minder gezellige gebieden in het zuiden. Hier is honger en armoede, maar daar kan je als individu weer niets uithalen… Dat moeten we overlaten aan hulporganisaties of grote bedrijven, maarja, met de boycot door ongeveer de rest van de wereld zijn die mogelijkheden ook erg beperkt…
Voor zo ver de diepgaande gedachtegangen over dit land met vele kanten, nu toch nog maar een stukje over de boerderij… een katoenplantage, enorm! Met high-tech combines en enorme velden katoenplanten en andere gewassen. In totaal zo’n 200.000 hectare (wat heeft een normale boerderij in Nederland?) Volgens mij niet zo’n 20 vierkante km katoenplanten! En dit was nog maar een kleine boerderij! Of dit goed is voor de nomaden en de lokale boeren en mensen… dat hangt er net vanaf met wie je praat…
Wat wel grappig is, is dat ze hier ook erg met het opwarmen van de aarde bezig zijn en erg graag veel biobrandstof willen gaan produceren. En met het enorme ongebruikte oppervlakte aan land, kunnen ze flink wat gewassen die hiervoor geschikt zijn verbouwen, maarja, normaals, tegen welke kosten… en wie worden er uiteindelijk beter van?
Zo te zien loop ik telkens tegen dezelfde vragen aan… ach in ieder geval weer een paar leuke foto’s
Dit is de laatste post vanuit Damazien. In plaats van woensdag vertrekken we donderdag weer naar Karthum, want ze willen ons nog meenemen naar een andere boerderij ofzo.. In Karthum blijven we ook iets langer dan gepland, dan gaan we zondag naar Shendi, waar we dan tot en met vrijdag blijven… Inshallah
Hoi Michiel en Patrick,
Ja, de verschillen in de wereld zijn groot en wat is wijsheid. Goed dat je er bewust van wordt maar wat je ziet en hoort daar zal je niet altijd blij van worden. Jullie dragen je steentje bij, wees daar maar zeker van.
Die bloem is prachtig…. en de katoen ook!
groetjes van je moeder
Hee Chiel,
Indrukwekkende verhalen hoor… Moelijk voor te stellen dat het daar zo warm is na een nacht van -30…
Assalamu Alaikum Wa Rahmatullahi Wa Baraktuh
hi Michiile and Patterick, nice to meet them, in sudan while I come from injured Iraq and hope to see as Ahead of computre department in holland?? in shaa alah. Dont forget the nice moment in BLU.
BEST WISHES
Your Brother AHMED RASHEED.
Je verhalen zetten mij ook aan het denken. Zit ik hier een beetje veilig te doen in Leiden…
we vinden het heel interessant om je verhalen te lezen .Eerst hebben wij genoten van de verhalen van Lindy,dus weten we veel van India en nu jou verhalen,geweldig.groetjes van de Opa en Oma van Lindy
Hey michiel en patrick,
ook leuk om hier de verhalen te lezen 🙂 Wel fijn dat internet het af en toe wel doet.. Mooie foto’s, alleen die van die spin, tja, niet gek dat je daar slapeloze nachten van krijgt 😉 En kan me voorstellen dat je daar over van alles gaat nadenken..Niet te hard werken he in die hitte! groetjes vanuit het hele erge stormachtige NL! Janine