Na een falend eerste stukje met wat foto’s, nu eindelijk een echt bericht over het mooie Damazien! We zitten hier immers al weer langer dan een week en we gaan komende woensdag alweer terug! Daarom hier een korte, doch uitgebreide uiteenzetting van onze ervaringen hier 😀
Na onze aankomst vorige week woensdag hebben we dus heerlijk gegeten en zijn daarna snel gaan slapen. De volgende dag lekker ontbeten in een mooie, groene tuin. Met bananenbomen, mangobomen, dadelbomen, Limoenbomen en heel veel beestjes. De meesten lief en onschuldig, andere grootsch en angstaanjagend.. maar gelukkig nog geen confrontaties gehad, behalve met enorme sprinkhanen die je bespringen, maar dat went vanzelf…
We hebben een eigen kok, Saad, een aardige man die speciaal voor ons naar dit guesthouse is gehaald. Het guesthouse is ook nieuw, vorig jaar moest er gekampeerd worden in de lemen hutjes waarin ook de lokale bevolking leeft. Nu hebben ze dit gekocht of geleend, beetje vaag verhaal, maar Saad zit er dus met z’n hele familie, die ook weer ergens anders woont.. Zijn zussen doen de was en z’n vader (de oude man) slaapt de hele dag en loopt rondjes. Ach, het is gezellig en we hebben een eigen kamer met stukkende airco en herriemakende ventilator.
Mart, Louk en Flo waren hier ook 2 dagen, maar Louk en Flo zijn nu alweer in het luxe NL en Mart is weer terug in Karthum. We hebben eerst samen alle faculteiten van de Blue Nile University bezocht. En daarna met allemaal decanen en directie gepraat. Ook met de oprichter, het is nog maar een jonge Universiteit (10 jaar). Uiteindelijk zijn we naar ‘onze’ faculteit geweest met allemaal Mechanical Engineering Workshops en een Internet Computer Lab! Helaas zonder internet, maar met erg nieuwe computers. Hierop hebben we de volgende dag meteen allemaal LabView geinstalleerd. Dat ging vrij aardig, maar toch waren er sommige pc’s met het welbekende Odinga virus…
We kwamen dus op woensdagavond aan. Donderdag kregen we heel Damazien en Rosere te zien (dit is een klein plaatsje naast Damazien, waar we eigenlijk echt zitten) En vrijdag, jaa! In dit land is dat de enige dag van het weekend!! Hebben we dus die computers zitten installeren. Speciaal voor ons ging de faculteit open. Erg aardig. En zaterdag konden we dus meteen beginnen met de cursus. Ongeveer 20 mensen varierend van studenten, assistenten en docenten. Het engels is redelijk en ze kunnen ook redelijk met de computers omgaan, dus een beter begin dan in Al Neleen.
Tijdens de cursus komen er geregeld mensen langs om zich voor te stellen en om e-mail adressen uit te wisselen, zo ook Achmed en Achmed, 2 mannen uit Irak. Ze zijn daar ongeveer een jaar geleden gevlucht, maar hun families zitten nog in het Noorden. Niet zo noordelijk als waar de Turken soms binnen vallen, maar het sneeuwt er wel, logisch. Verder gaan we veel om met Abdel, de decaan van ‘onze’ faculteit. Erg aardig en belangrijk. Goede connecties zijn handig in dit land 🙂
Zijn chauffeur brengt ons elke dag naar de faculteit en terug. En we hebben een soort heel erg belangrijk man bezocht die officieel eigenlijk niets is, maar wel al heel oud en heel belangrijk voor de mensen hier.. Fantastisch land!
Zoals jullie merken lopen mijn herinneringen nu al een beetje door elkaar, maar hopelijk kunnen jullie er toch nog wijs uit worden. Gelukkig staan de foto’s ook altijd door elkaar, dus dan heft dat elkaar mogelijk op, of niet natuurlijk 😛
Tja, elke dag colleges geven, dat gaat prima. We praten wat met de docenten, met Abdel en Achmed en Achmed. Vaak over hoe warm het hier is, maar ook over Irak, Moslims en Achmed(1) begon laatst over een nieuwe film… een Nederlandse film… over.. jup, de Koran. (uit veiligheidsoverwegingen schrijf ik dit ook maar met hoofdletter). Ik wilde typen “Onze grote vrind Wilders”, maar omdat ik hier niet voldoende sarcasme kan uiten type ik dat toch maar niet. Tja.. Gelukkig weten ze hier niet allemaal over deze film en wanneer ze het weten kunnen ze goed onderscheid maken tussen 1 Nederlander met een raar kapsel en Nederlanders die hier colleges komen geven. Al zit mijn haar de laatste tijd ook alles behalve goed 😛 Achmed(1) heeft mij verzekerd dat we ons geen zorgen hoeven te maken. Dat doen we dan ook niet, maar in de omliggende landen hoor je wel steeds meer in het nieuws over deze film, dus interessant kan het zeker nog worden!
‘s Nachts kan het ook best interessant zijn! Eerst natuurlijk de muggen die we met moeite buiten onze klamboes kunnen houden. Dan wordt je soms wakker van een muis die een stuk brood heeft gevonden en dat in de kast aan het opeten is. De oordopjes van Patrick worden regelmatig ontvreemd door hele hordes mieren. Vervolgens worden deze oordopjes dan in duizend stukjes in een hoek van de kamer achtergelaten of meegenomen naar het nest… En soms loopt er een enorme spin over de muur! Er lopen grote spinnen rond, maar deze was echt enorm! Gelukkig hebben we deze kunnen vangen in een long drink glas waarin de spin dan angstaanjagend op z’n achterpoten gaat staan en dan groter is dan driekwart van het long drink glas!!! In de hoop dat dit de laatste in onze kamer was, konden we weer fijn slapen 🙂
Afgelopen dinsdag helaas een beetje ziek geweest, waarschijnlijk een combinatie van indrukken, warmte, vermoeidheid etc. De dokter erbij, allemaal rare pillen met verschrikkelijke risico’s en bijwerkingen. Gelukkig ging het na een dagje rust en bijslapen weer prima.
Na een dag colleges komen we thuis, eten we wat en gaan we op bed liggen. Het is te warm om iets te doen! ‘s Avonds is het wel lekker in de tuin en ook ‘s morgens is dat vooral heerlijk! De kamers zijn dan bloedheet en buiten is het koel. Tot de zon boven de muren komt 🙂 In de tuin in het verder erg fijn. Er vliegen exotische vlinders, heel veel hagedissen en gecko’s. En ook mooie blauwe en rode vogeltjes en een soort van papegaaien. Soms hebben we geen water en heel soms geen stroom. De badkamer is klein en best ranzig, maar veel beter dan in Karthum! De douche is een kraan die iets te hoog is opgehangen. Erg verfrissend! Tenzij er geen water is, dan mag je met een bakje uit de grote reserve waterton water over je eigen hoofd heen gooien 🙂
Het eten is dus goed, alleen de timing is wat bizar… ontbijten doen ze in dit land pas om 11 uur. Wij willen dat graag om half 9, dat is gelukkig geen probleem. Maar de lunch is hier om 5uur. Die willen wij toch wel rond 13u. Dat vinden ze lastig… dus rond 16u krijgen we meestal lunch en dan om 17u avondeten… dat zetten we dan in de koelkast tot we rond 21u weer wat trek hebben. Helaas zijn de porties zo bizar groot dat we het toch nooit allemaal op krijgen. Sinds afgelopen week krijgen we pannenkoeken als ontbijt! Heerlijk! Alleen wel net zo dik als 4 Hollandse pannenkoeken, dus na een halve heb je al een stevig ontbijt.
Donderdag zijn we naar de Dam geweest, deze zorgt voor 50% van de energie van Sudan, van het noorden dan, want het zuiden boeit ze hier niet zo volgens mij… Maarja, zo zijn er meer rare dingen in dit land. Daar kwamen we achter na een gesprek met een VN medewerker uit Canada.. Die was niet zo enthousiast over Sudan. De regering, 85% van het BNP dat naar Wapens gaat, de Oorlog in het zuiden, in Darfur, de situatie hier na de oorlog die hier pas 5 jaar geleden is afgelopen.. Veel mijnen en soms nog wat conflicten. Er zijn veel afspraken, maar niemand houdt zich eraan… Zolang we op de paden lopen is er niets aan de hand, maak je geen zorgen 😛
Ohja, de Dam dus, een zeer goed beveiligd strategisch doelwit, dus ik heb maar geen GPS foto op mijn geoblog gezet 😉 Maar wanneer je met een flinke vaart langs de 2 controle huisjes rijdt ben je eigenlijk al binnen. Daar kregen we een rondleiding in de controlekamer. Op de live omgeving werd alles even voorgedaan en geshowd! Bizar! En daarna liepen we zonder problemen en bescherming de trap af naar de turbines, generatoren etc. Fantastisch! Onderweg kwamen we wat hele gezellige Duitsers tegen, die de software en controlesystemen onderhouden. Erg leuk om allemaal te zien hoe het werkt! Vreemd om zo’n high-tech Dam in zo’n land te zien. Het roept vele vragen op over belangen en politieke verstrengelingen, maar die vragen kan je overal stellen…
Vrijdag hadden we gelukkig weekend! Dus laat ontbeten en de hele dag gelezen, geslapen en geprobeerd om op internet te komen, dat laatste is toen niet gelukt, maar het blijft een leuk tijdverdrijf 😛 ‘s Avonds zijn we met de auto door Damazien gereden, op zoek naar een bruiloft die we niet konden vinden. Toen uiteindelijk maar beltegoed kaarten gekocht voor onze telefoons en ook voor internet! In de hoop dat het dan wel werkt. Op de terugweg toch de bruiloft gevonden, maar die was afgelopen.. toch nog even langs gegaan en gepraat met een aantal mensen die werken aan een nieuwe dam bij Meroe, ten noorden van Karthum, net boven Shendi. Door het stuwmeer kunnen ze stroom opwekken en het land beter en regelmatiger van water voorzien. Helaas moeten hele dorpen wijken en duizenden mensen verhuizen. Hier worden eenvoudigweg suikerfabrieken voor gebouwd waar ze dan wel kunnen werken, opgelost!
Thuis deed gelukkig het internet het met deze fantastische prepaid kaarten! Dus kunnen we weer een verhaaltje posten, wat ondertussen een behoorlijk hoofdstuk uit een slecht boek begint te worden.
Vandaag is het zaterdag en gingen we op bezoek bij een high-tech boerderij. Hierover later meer, want daar zitten ook weer nieuwe foto’s bij 🙂