MFA Pouw Solutions

Jaja, na 2 dagen al direct een nieuwe baan gevonden 😛 Op een Medische Prive Universiteit! Hier geef ik 1 week LabView cursus aan een groep van 15 teaching assistents. Het is aan de andere kant van de stad, bij ons eerste appartement in de buurt, maar ze halen en brengen mij netjes met een busje, prima geregeld!

Komende dinsdag moet ik voor alle studenten een lezing geven over LabView, dus dat wordt nog leuk. Gelukkig heb ik maandag vrij dus kan ik alles voorbereiden. Helaas moet ik wel mijn vrije vrijdagen inleveren…

Okey, dat was een korte update, nu weer verder met de les 🙂

 Gr. Chiel

Ps. het is hier 40 graden warmer dan bij jullie 😛

Denk je alles gehad te hebben, in ieder geval veel! Gaat op het laatste moment Aglia niet door! Het orginele plan was een cursus van 2 weken, maar door een miscommunicatie begint deze cursus komende zondag in plaats van afgelopen zondag.. en door mijn vervroegde vertrek kan ik dus maar 1 week colleges geven.

Ze willen graag dat ik een week extra blijf, maar ik heb mij teveel op mijn vervroegde vertrek ingesteld, dus dat gaat niet lukken. Met als gevolg dat ze 1 week niet de moeite vinden. Dus het feest gaat niet door… Jammer. Voor hun 😉

Maarja, nu dus 2 weken niet zo heel veel te doen. Misschien nog even snel iets op een andere Uni regelen of hier bij Neleen. Tot die tijd uitrusten van de woestijntrip en hopen dat mijn nek wat minder stijf wordt..

In Nederland sneeuwt het en hier is het 40 graden. In Zweden is het ook flink koud en webcammen met NL en Zweden is gaaf! 😀 Over 2 weken iedereen gelukkig weer in het echt!

Sorry voor het zo lang niet schrijven, maar er is heel weinig en stiekum toch wel weer heel veel gebeurd! Ik zal het deze keer kort houden, al is het verleidelijk weer flink wat van mij af te typen 🙂 Een compacte samenvatting van afgelopen 10 dagen dan maar 😛

We kwamen uit Damazien, die reis was prima, ze wilden eerst nog langs een enorme suikerfabriek (Kanara?!) Maar dat zou weer lang duren en we wilden langs Afra om de tickets te verzetten, dus dat hebben we weten te voorkomen. In Karthum de tickets een week vervroegd, volgens mij heb ik dat al getyped, maar voor de volledigheid zetten we het er nog maar even bij 😉

Toen waren onze Visa al een week verlopen en omdat we naar Shendi wilden moesten we die verlengen, maar dat duurt meestal een week of 2 en we hadden maar 2 dagen.. Paniek! Lang verhaal! En uiteindelijk is het niet gelukt, dus niet naar Shendi, helaas! De hele week in het guesthouse in Karthum bijgeslapen en veel gelezen 🙂

Toen kwam iemand op het idee om met een Archeologisch gezelschap de woestijn in te trekken om alle opgravingen in noord Sudan te bekijken. Woh! Dat is een flinke reis! En er moest heel veel gebeuren, want hoe overleef je 3 dagen in de woestijn? We hadden gelukkig 1 dag om alles te regelen 😛 Eten inslaan (dat goed blijft bij 45 graden!) Water kopen (5 personen x 3 liter x 3 dagen = 45 liter) Bedden, stoelen, eten om uit te delen, teveel om over na te denken. Ohja, er waren ook nog 2 plaatsen te weinig, dus Patrick en ik moesten achterin de pickup, fijn!

Wonder boven wonder waren de Visa wel op tijd voor deze trip, kregen we alle toestemmingen en hadden we ons voldoende voorbereid om een redelijk grote kans tot overleven te hebben 🙂 Donderdag om half 7 vertrokken. In totaal 8 auto’s en gelukkig nog 2 plaatsen vrij, waarvan 1 in de Rode Kruis auto samen met Roman, Vince en Richi (dacht ik..) Dat was luxe!

Nu wordt het al een flink verhaal, dus ik ga wat sneller. De trip door de woestijn was fantastisch! Enorme afstanden afgelegd! Ik ga proberen dit allemaal op mijn geoblog.mfapouw.nl te zetten. Geslapen in de woestijn, gegeten, wakker geworden en weer door. Met gammele bootjes de Nijl overgestoken, gezwommen in de Nijl! Over heuvels gevlogen, enorm aardig mensen ontmoet en ontzettend veel gezien. Waaronder Egyptische tempels en hele mooie beelden.

Helaas lukt het niet om 2 dagen naar het noorden te reizen en dan in 1 dag weer terug te komen en moest Patrick zondag morgen toch echt om 8u naar het vliegveld, dus het werd wat nachtwerk, maar voor 2u ‘s nachts was iedereen weer thuis! Heerlijk douchen en overal stof en zand vandaan boenen en daarna slapen.

Nu is Patrick dus onderweg naar Nederland en zit ik nog even alleen in het guesthouse. Morgen ga ik waarschijnlijk naar Aglia, helaas is er wat miscommunicatie geweest waardoor ze vanaf volgende week zondag 2 weken colleges hadden gepland, maar mijn planning was vanaf vandaag 2 weken. Dus door mijn vervroegde vlucht vervalt de laatste week en moet de cursus in 5 dagen, wat weer problemen geeft met hun punten systeem… maarja, ik ben al vanaf morgen welkom. Ze willen mij overhalen nog langer te blijven, maar ik wil erg graag over 2 weken weer naar Nederland. Helaas voor Aglia…

Dan zijn er nog wat foto’s. Een mix van de ceremonie van Neleen, waar we erg mooi aandenkens hebben gekregen! Onze trip door de woestijn en een foto van het guesthouse. Op mijn geoblog zet ik de hele route die we hebben afgelegd.

Ik weet niet of ik bij Aglia een fatsoenlijke internet verbinding heb, laat staan een guesthouse of een slaapplaats. Maar dat komt vast allemaal goed. Mijn Nederlandse Sim heeft even plaatsgemaakt voor de Sudanese Sim want Vince belt mij voor een BBQ bij hun appartement 😀 Er was trouwens veel drank mee de woestijn in! Heineken en gruwelijk lekkere Wiskey! Ik kan er weer even tegenaan 😉

Na een lange tocht zijn we weer bij Peter en Chilla in het guesthouse van El Neleen University. Hier hebben we een fijne kamer met eigen badkamer en 3 gekko’s 🙂 Zondag gaan we met een minibus naar Shendi.

Ondertussen heb ik vandaag mijn terugvlucht gewijzigd. Ik zou de 14e terugkomen in Nederland, maar omdat 3 weken alleen in Sudan toch wel alleen is en ik sommige mensen (lees: heel veel mensen en sommige in het bijzonder 😉 ) toch wel heel erg mis, kom ik een weekje eerder terug. Tevens bied mij dit de mogelijkheid om iets langer dan 10 dagen mentaal te switchen tussen Sudan en de VS 😛

Mijn nieuwe vlucht vanuit Karthum naar Istanbul zal dus 6 april zijn. Dan ben ik een nachtje in Istanbul. Volgens Turkish Air zit er een hotelovernachting bij het ticket, prima! 😀 En dan vlieg ik maandag 7 april om 8 uur ‘s ochtends met vlucht TK1951 naar Amsterdam waar ik volgens mij dan om 10.35 aankom.

Nu 2 dagen weekend / vakantie vieren en opladen voor onze volgende college’s!

Vanmiddag een erg leuke en mooie ceremonie bijgewoond om de cursus in Damazien af te sluiten. Dit eindigde met een cultureel hoogstandje, namelijk een traditionele dans en muziek groep. Nu slapen, morgen om 5uur heerlijk 8 uur in de auto zitten, op naar Karthum!

Sudan, een gigantisch land met nog grotere verschillen. Karthum is niet te vergelijken met de rest van het land en zelf wij komen niet in aanraking met het ‘echte’ Sudan… Ed Damazien lijkt dan heel Afrikaans en in onze ogen dus Sudanees, maar wij in realiteit hebben alleen maar contact met de Universiteiten. De werknemers verdienen goed en studenten komen uit rijkere families. De Universiteiten worden gefinancieerd door de regering en een goede baan krijg je hier als ‘normaal’ mens ook niet.. We worden door een chauffeur van het guesthouse naar de faculteit en terug gereden en ze vinden het vreemd wanneer we ons ‘s avonds buiten de hoge muren van onze compound willen begeven. Nu is het na zonsondergang ook bijzonder donker zonder straatverlichting, dus dat hebben we ook afgeleerd, maar we zouden het leuk vinden om meer contact met de ‘normale’ mensen te hebben. Het eten en drinken dat we krijgen is zoveel mogelijk, naar hun idee, naar westerse maatstaven, waardoor we denken lekker ‘echt’ Sudanees te leven, maar de realiteit is anders. Het uitvallen van water en elektriciteit komt nog het meest in de buurt van Sudanees leven omdat we hier zelfs van toiletpapier zijn voorzien. Zelfs de geiten buiten de muren weten dat het gras hier groener is en het enorme guesthouse is het enige huis met een grote en vooral groene tuin. Zodra een poortdeur niet goed is afgesloten stormen hele hordes geiten en schapen naar binnen om zit tegoed te doen aan het gras en de verse blaadjes van de verschillende fruitbomen.

Het bezoek aan de dam en aan de high-tech boerderij, waarover deze post eigenlijk zou gaan, is alleen maar dankzij goede contacten van de mensen hier. Voor ons natuurlijk heel leuk, maar het zet je wel aan het denken over de dictatuur, bureaucratie en in hoeverre dit allemaal niets meer betekent wanneer je de juiste mensen kent. Hoe krom het is dat mensen hier in lemen hutjes wonen terwijl wij hier al meerdere banen aangeboden hebben gekregen met salarissen die veel hoger liggen dan in Nederland. Erg leuk om per jaar een maand of 2 even naar Sudan te gaan, eten en onderdak te krijgen en flink geld te verdienen. Maar voor wie werk je? Uiteindelijk voor de regering die alleen maar z’n eigen zakken wilt vullen en 85% van het BNP uitgeeft aan wapens! En niet aan goede opleidingen, schoon drinkwater en de gezondheidszorg. Laat staan voor de mensen in het zuiden, daar wordt door de regering helemaal niet naar gekeken. 100 km naar het zuiden is 100 jaar terug in de tijd.

De goede Universiteiten en grote bedrijven dragen uiteindelijk wel iets bij aan het welzijn van de mensen, maar wanneer de helft van de winst naar de regering gaat zullen de verschillend tussen arm en rijk alleen maar groter worden. Nu moeten we ook weer niet denken dat de mensen het hier heel slecht hebben. Althans wat wij ervan zien. Natuurlijk zijn er mensen die onder erbarmelijke omstandigheden leven, maar de mensen in de grotere dorpen en steden hebben een dak boven hun hoofd, eten en drinken. Naar onze westerse maatstaven hebben ze het heel slecht zonder luxe zoals warm water, elektriciteit, telefoon en internet, maar willen ze zelf wel leven met deze luxe? Zijn ze er aan toe? Ze zijn dit altijd zo gewend en uiteindelijk zal dit ook ontwikkelen en zal hun luxe toenemen. Maar ik denk niet dat ze hier gelukkiger worden wanneer we ze plots in een ‘westers’ huis zetten en allerlei westerse luxe voorschotelen. De grote verschillen in cultuur en ontwikkeling zorgen ervoor dat het lastig is om de juiste hulp te bieden, waarschijnlijk omdat wij (westerlingen) voor de Soedanezen gaan bedenken wat wij denken dat ze nodig hebben, terwijl hun behoeften heel ergens anders liggen.

Ook het les geven aan de Universiteit zal dus misschien verkeerde hulp aan de verkeerde mensen zijn. En van het idee dat ik hier ontzettend goede ontwikkelingshulp uitvoer ben ik dus al reeds afgestapt. Wel is het zo dat de Universiteiten zelf aangeven dat ze deze cursussen willen. Hierdoor kunnen we onze kennis wel overbrengen op een groep enthousiaste en gemotiveerde mensen. Hier in Damazien heb ik de indruk dat ze de opgedane kennis wel vooral proberen te gebruiken om de gemeenschap te dienen. Hopelijk voegt onze aanwezigheid dus toch nog iets toe en komt het ook uit bij de mensen die het nodig hebben.

Echte hulp is meer nodig bij de vluchtelingen die al hun hebben en houwen achter hebben moeten laten, zoals in Darfur of in de minder gezellige gebieden in het zuiden. Hier is honger en armoede, maar daar kan je als individu weer niets uithalen… Dat moeten we overlaten aan hulporganisaties of grote bedrijven, maarja, met de boycot door ongeveer de rest van de wereld zijn die mogelijkheden ook erg beperkt…

Voor zo ver de diepgaande gedachtegangen over dit land met vele kanten, nu toch nog maar een stukje over de boerderij… een katoenplantage, enorm! Met high-tech combines en enorme velden katoenplanten en andere gewassen. In totaal zo’n 200.000 hectare (wat heeft een normale boerderij in Nederland?) Volgens mij niet zo’n 20 vierkante km katoenplanten! En dit was nog maar een kleine boerderij! Of dit goed is voor de nomaden en de lokale boeren en mensen… dat hangt er net vanaf met wie je praat…

Wat wel grappig is, is dat ze hier ook erg met het opwarmen van de aarde bezig zijn en erg graag veel biobrandstof willen gaan produceren. En met het enorme ongebruikte oppervlakte aan land, kunnen ze flink wat gewassen die hiervoor geschikt zijn verbouwen, maarja, normaals, tegen welke kosten… en wie worden er uiteindelijk beter van?

Zo te zien loop ik telkens tegen dezelfde vragen aan… ach in ieder geval weer een paar leuke foto’s

Dit is de laatste post vanuit Damazien. In plaats van woensdag vertrekken we donderdag weer naar Karthum, want ze willen ons nog meenemen naar een andere boerderij ofzo.. In Karthum blijven we ook iets langer dan gepland, dan gaan we zondag naar Shendi, waar we dan tot en met vrijdag blijven… Inshallah