Ja ja, de eerste post terug op eigen bodem! De reis vanuit Istanbul ging voorspoedig, afgezien van een half uurtje vertraging. Daarna snel spullen gepakt en naar Leiden gegaan! Maar eerst even wennen aan de kou! Maar liefst 30 graden kouder…
Veel mailtjes en sms’jes gehad! Erg bedankt! Nu nog even wennen aan alle luxe en genieten van mijn eigen kamer, maar zo snel mogelijk zoveel mogelijk mensen zien en bijpraten!
Tot snel allemaal!
Goedemorgen!
Na een moeizame reis van Khartum naar Istanbul ben ik nu echt bijna thuis! De laatste week was erg gezellig op de prive Universiteit. Mijn laatste 2 dagen heb ik vooral op de grote markt (souq) van Omdurman doorgebracht, inkopen doen! 😉
Gistermorgen zou ik om 8u worden opgehaald door iemand die mij door het vliegveld zou loodsen, helaas was deze er om half 9 nog niet en mijn vlucht ging al om 10u15! Gelukkig heeft Artolli mij op het vliegveld gedropt, maar hij mocht niet mee om mij te helpen bij alle controles, formulieren en checkpoints… Gelukkig waren er veel mensen die er met je bagage vandoor gingen en wanneer ik die volgde kwam ik steeds een stapje verder. Nouja, eerst een stap verder, dan een opdracht in het Arabisch ontcijferen, terug, opdracht uitvoeren, kijken of je het goed begrepen hebt en dan verder. Net een computerspel, met tijdslimiet!
Nadat ik alle opdracht succesvol had voltooid zocht ik na het inchecken naar een wisselkantoor, die zou hier ergens moeten zitten… maar helaas was die nu buiten het vliegveld.. Dus weer terug (soort van Ga direct naar de gevangenis, ga niet langs start, u krijgt geen 20.000 euro) Maar uiteindelijk geld kunnen wisselen en de 2e keer ging alles gelukkig sneller.
In het vliegtuig wat kunnen bijkomen. Er zaten gemiddeld maar 2 mensen per 3 plaatsen, dus luxe! Ook het eten en drinken was weer prima. Maarja, nu op naar Istanbul.
Gelukkig is Turks Engels heel goed te verstaan, dus ik had geen idee waar ik naartoe moest. Maar volg de meute en je komt vanzelf ergens 🙂 Bij de Transit balie werd ik naar de paspoort controle verwezen. (Lees / hoor: NIETS over visa oid) Dus lekker in de rij om vervolgens na een uur wachten weer de bekende Kanskaart te trekken! Terug, 10 euro betalen en weer achteraan de rij aansluiten.
Het leuke is dat je wel wat leert en dan helpt de 2e keer. Het lijkt erop dat de meeste mensen met een (hier bedoel ik verder niets mee) Balkan uiterlijk, beschikken over een minder modern paspoort. (Alles politiek verantwoord geformuleerd?) De controle hiervan duurt gemiddeld zo’n 10 minuten. Modernere paspoorten gaan door de scan en zijn klaar. Dus sluit aan achter alle mensen met een modern ogend paspoort in de hand! 🙂
Het volgende level was het zoeken van de Hotelbalie en het twijfelen over je bagage… Is deze ingecheckt voor Istanbul of Amsterdam? Het lezen van Arabisch gaat mij nog steeds slecht af, dus geen idee.. Op hoop van zege gaan we ervan uit dat het nu in Amsterdam op mij staat te wachten 🙂
Bijna buiten het vliegveld, ergens in een donker hoekje vond ik de hotelbalie en daar ging het vervolgens gelukkig allemaal soepeler. Na een paar minuten werd ik met een busje naar een 4 sterren hotel gebracht met tv, bad, en internet! Het fijnste was eigenlijk gewoon het gebrek aan zand en stof en natuurlijk warm water! Heerlijk!
Nog even de stad in geweest, maar te moe om veel te bezoeken, wel Kebab gegeten en later in het hotel ontzettend goed avond gegeten en een heerlijk koel biertje genuttigd! Na een korte nacht om 4u op, half 5 ontbijt, 5 uur met de bus naar het vliegveld en daarna soepel door de controles en ingechecked!
Nu maar eens boarden en op naar Nederland!
Mijn laatste weken zijn redelijk rustig, per dag een paar uur college, zo nu en dan een extra lezing. Vandaag ging erg goed en hopelijk hebben de studenten er weer wat van opgestoken 🙂
Gisteravond werd ik plots uitgenodigd voor een bruiloft, erg leuk natuurlijk om dit mee te maken. Na lang wachten werd ik opgehaald en gingen we naar de andere kant van de stad. Vanuit het kleine busje zag ik zelfs 2 checkpoints voorbij komen, dus het was zelfs buiten de stad..
Een bruiloft hier bestaat uit meerdere dagen en vandaag was alleen voor de mannen. Eerst een heel ritueel waarbij de handen en voeten van bruidegom worden geverfd en daarna keiharde muziek, dansen en eten.
De muziek werd verzorgd door een heuze band, erg gezellig, maar zo hard dat je niet kan praten. Iedereen danst en de blanke moest natuurlijk ook meedoen 🙂 Gelukkig waren er maar 2 camera’s die constant op mij waren gericht. Het eten was een soort rijstenpap en oliebollen in de vorm van donuts, erg lekker!
Toen het feest nog een half uur zou moeten duren werd plots (volgens mij in het midden van een nummer) de muziek gestopt, rende het grootste gedeelte van de mensen snel weg en sloeg de sfeer om van gezelligheid en vreugde naar verdriet en verbijstering.. Iemand van de famlie bleek plots te zijn overleden… erg tragisch allemaal en het duurde even voordat ik doorhad wat er aan de hand was.
We zijn met de mensen die over waren binnen gaan zitten en na een uur kwam iemand op het idee om mij naar huis te brengen, wat ik wel waardeerde. Alle arabische gesprekken vind ik nog steeds moeilijk te volgen al kan ik mij ondertussen aardig redden in het arabisch. Al met al een bijzondere avond. Vrijdag is de echte trouwerij, maar dat is een van mijn laatste avonden, dus ik kijk nog even of ik daar bij zal zijn.
Dan nog even over Wilders, tja.. laat ik mijn mening maar even voor mij houden, dan blijft het gezelliger 😉 Dat zouden meer mensen moeten doen! 😛 Totdat JP een aardige brief in alle arabische kranten liet zetten was er helemaal niets over die hele film te lezen of te horen. Nu staan de kranten er echter helemaal vol mee. Er zullen wellicht demonstraties komen, net als in andere landen. Nog waarschijnlijker zijn deze, net als hier, door de regering in scene gezet. De lokale mensen hebben belangrijkere dingen te doen. Ben benieuwd! Maar ik maak mij absoluut geen zorgen.
Over een week weer thuis! Gezellig, kijk ik naar uit!
Jaja, na 2 dagen al direct een nieuwe baan gevonden 😛 Op een Medische Prive Universiteit! Hier geef ik 1 week LabView cursus aan een groep van 15 teaching assistents. Het is aan de andere kant van de stad, bij ons eerste appartement in de buurt, maar ze halen en brengen mij netjes met een busje, prima geregeld!
Komende dinsdag moet ik voor alle studenten een lezing geven over LabView, dus dat wordt nog leuk. Gelukkig heb ik maandag vrij dus kan ik alles voorbereiden. Helaas moet ik wel mijn vrije vrijdagen inleveren…
Okey, dat was een korte update, nu weer verder met de les 🙂
 Gr. Chiel
Ps. het is hier 40 graden warmer dan bij jullie 😛
Denk je alles gehad te hebben, in ieder geval veel! Gaat op het laatste moment Aglia niet door! Het orginele plan was een cursus van 2 weken, maar door een miscommunicatie begint deze cursus komende zondag in plaats van afgelopen zondag.. en door mijn vervroegde vertrek kan ik dus maar 1 week colleges geven.
Ze willen graag dat ik een week extra blijf, maar ik heb mij teveel op mijn vervroegde vertrek ingesteld, dus dat gaat niet lukken. Met als gevolg dat ze 1 week niet de moeite vinden. Dus het feest gaat niet door… Jammer. Voor hun 😉
Maarja, nu dus 2 weken niet zo heel veel te doen. Misschien nog even snel iets op een andere Uni regelen of hier bij Neleen. Tot die tijd uitrusten van de woestijntrip en hopen dat mijn nek wat minder stijf wordt..
In Nederland sneeuwt het en hier is het 40 graden. In Zweden is het ook flink koud en webcammen met NL en Zweden is gaaf! 😀 Over 2 weken iedereen gelukkig weer in het echt!
Sorry voor het zo lang niet schrijven, maar er is heel weinig en stiekum toch wel weer heel veel gebeurd! Ik zal het deze keer kort houden, al is het verleidelijk weer flink wat van mij af te typen 🙂 Een compacte samenvatting van afgelopen 10 dagen dan maar 😛
We kwamen uit Damazien, die reis was prima, ze wilden eerst nog langs een enorme suikerfabriek (Kanara?!) Maar dat zou weer lang duren en we wilden langs Afra om de tickets te verzetten, dus dat hebben we weten te voorkomen. In Karthum de tickets een week vervroegd, volgens mij heb ik dat al getyped, maar voor de volledigheid zetten we het er nog maar even bij 😉
Toen waren onze Visa al een week verlopen en omdat we naar Shendi wilden moesten we die verlengen, maar dat duurt meestal een week of 2 en we hadden maar 2 dagen.. Paniek! Lang verhaal! En uiteindelijk is het niet gelukt, dus niet naar Shendi, helaas! De hele week in het guesthouse in Karthum bijgeslapen en veel gelezen 🙂
Toen kwam iemand op het idee om met een Archeologisch gezelschap de woestijn in te trekken om alle opgravingen in noord Sudan te bekijken. Woh! Dat is een flinke reis! En er moest heel veel gebeuren, want hoe overleef je 3 dagen in de woestijn? We hadden gelukkig 1 dag om alles te regelen 😛 Eten inslaan (dat goed blijft bij 45 graden!) Water kopen (5 personen x 3 liter x 3 dagen = 45 liter) Bedden, stoelen, eten om uit te delen, teveel om over na te denken. Ohja, er waren ook nog 2 plaatsen te weinig, dus Patrick en ik moesten achterin de pickup, fijn!
Wonder boven wonder waren de Visa wel op tijd voor deze trip, kregen we alle toestemmingen en hadden we ons voldoende voorbereid om een redelijk grote kans tot overleven te hebben 🙂 Donderdag om half 7 vertrokken. In totaal 8 auto’s en gelukkig nog 2 plaatsen vrij, waarvan 1 in de Rode Kruis auto samen met Roman, Vince en Richi (dacht ik..) Dat was luxe!
Nu wordt het al een flink verhaal, dus ik ga wat sneller. De trip door de woestijn was fantastisch! Enorme afstanden afgelegd! Ik ga proberen dit allemaal op mijn geoblog.mfapouw.nl te zetten. Geslapen in de woestijn, gegeten, wakker geworden en weer door. Met gammele bootjes de Nijl overgestoken, gezwommen in de Nijl! Over heuvels gevlogen, enorm aardig mensen ontmoet en ontzettend veel gezien. Waaronder Egyptische tempels en hele mooie beelden.
Helaas lukt het niet om 2 dagen naar het noorden te reizen en dan in 1 dag weer terug te komen en moest Patrick zondag morgen toch echt om 8u naar het vliegveld, dus het werd wat nachtwerk, maar voor 2u ‘s nachts was iedereen weer thuis! Heerlijk douchen en overal stof en zand vandaan boenen en daarna slapen.
Nu is Patrick dus onderweg naar Nederland en zit ik nog even alleen in het guesthouse. Morgen ga ik waarschijnlijk naar Aglia, helaas is er wat miscommunicatie geweest waardoor ze vanaf volgende week zondag 2 weken colleges hadden gepland, maar mijn planning was vanaf vandaag 2 weken. Dus door mijn vervroegde vlucht vervalt de laatste week en moet de cursus in 5 dagen, wat weer problemen geeft met hun punten systeem… maarja, ik ben al vanaf morgen welkom. Ze willen mij overhalen nog langer te blijven, maar ik wil erg graag over 2 weken weer naar Nederland. Helaas voor Aglia…
Dan zijn er nog wat foto’s. Een mix van de ceremonie van Neleen, waar we erg mooi aandenkens hebben gekregen! Onze trip door de woestijn en een foto van het guesthouse. Op mijn geoblog zet ik de hele route die we hebben afgelegd.
Ik weet niet of ik bij Aglia een fatsoenlijke internet verbinding heb, laat staan een guesthouse of een slaapplaats. Maar dat komt vast allemaal goed. Mijn Nederlandse Sim heeft even plaatsgemaakt voor de Sudanese Sim want Vince belt mij voor een BBQ bij hun appartement 😀 Er was trouwens veel drank mee de woestijn in! Heineken en gruwelijk lekkere Wiskey! Ik kan er weer even tegenaan 😉